Column: Swiffer
Swiffer: nee niet dat ding (met 5 extra Dusters) voor nog geen 5 euro bij de Blokker, nee, het ging om een kruising tussen een Maltezer leeuwtje en een Shih Tzu. Heeft u er al een beeld bij? Daarover straks meer.
Want maf eigenlijk… Van heinde en ver komen randstedelingen en andere soms mondiale aardbewoners naar onze prachtige Kromme Rijn streek om hun knokige knieën en nog witte kuiten aan de even gezonde als boerenbuitenlucht bloot te stellen. Hetzij bij (mini) campings als De Boomgaard en De Vliert of bij één van de vele B&B onderkomens. Onze gasten vermaken zich met fietsroutes van Terecht Anders, fruitspelen of boerengolf. Bezoeken kasteel of museum Dorestad en de diverse molens in onze regio. Maken een boottocht over de Rijn, pakken een terrasje aan en rond Het Plein in Houten, drinken thee of koffie in de diverse etablissementen langs de weg. En op een steenworp afstand beklimt men al de Dom, bezoekt men het Geldmuseum (actueel nu we op het punt staan de euro af te schrijven), het Spoorwegmuseum en al die andere bezienswaardigheden die onze provincie rijk is. En ik..? Ik maak de omgekeerde beweging. En zoals u weet, het gevoel van heimwee begint bij mij al net even buiten de bebouwde kom. Als ik niet beter zou weten zou ik me op zo’n moment direct opgeven voor de “Grip op je dip” training (zie pagina 9 van de vorige editie; althans die van Houten). Je verlaat je wasmachine, droger, vaatwasser (nog belangrijker), hagelslag, appelstroop, je waterbed en zo meer, om elders in een te kort en veelal doorgezakt bed (als je dat al hebt) te moeten kruipen. Waar 341 dagen lang andere snoeshanen in hebben liggen woelen. Je moet zelf de vaat wassen. Veel te dure croissants en/of pistoletjes kopen. En nergens is (zoals genoemd) hagelslag verkrijgbaar. Voelt u de dip al?
En niet onbelangrijk. Wat gebeurt er in je dorp en regio als je weg bent (buiten het feit dat je oude buurman, de heer Achterberg, 100 jaar wordt)? Bij een internetverbinding biedt www.groentje.nl uitkomst. Maar als je geen internet hebt……. Wat mis ik waar ik bij had willen zijn of had willen weten? Gelukkig bood de wakkerste krant van het land (en ver daarbuiten) uitkomst. Aan de oevers van het Lago Maggiore, ter hoogte van Luino, kon ik op 19 juli via genoemde krant vernemen dat een familie uit de lezerskring van dit Groentje “ontroostbaar” in Loret de Mar zat. Je kunt 1000 kilometer weg zijn maar voor 2 euro 65 krijg je dus belangwekkend nieuws uit Odijk. Groot op de voorpagina, rubriek groot leed. Hondje Swiffer (ja hij lijkt er wel op) was tijdens een sanitaire stop achtergelaten op de Route Soleil. Per ongeluk. Na een half uur rijden, na de tussenstop, blikte pa K. via zijn achteruitkijkspiegel op de hoedenplank in een lege hondenmand. Direct terug natuurlijk…. maar… hondje weg! Treurnis alom. Het verdreef het nieuws over “Man steekt in op voorbijganger”, “ Moordpartij in Zwolse flat” en “Koppen rollen door afluisterschandaal” naar pagina 10 en 11. Zoals altijd heeft de Telegraaf een neus voor de belangrijkste nieuwsfeiten en de volgorde daarvan.
Vervolgens werden we bijna dagelijks meegenomen in de opsporingsberichten over Swiffer. Het was om die reden dat ik elke dag 3,5 km, berg af berg op aflegde om in een volgepropte kiosk mijn 2 euro 65 in te wisselen voor kakelvers nieuws uit Holland in het algemeen en Odijk in het bijzonder. Op het moment dat wij besloten, tijdens onze terugtocht, mee te helpen met de zoektocht, kwam 22 juli groot nieuws via wederom de voorpagina (nu rubriek “groot feest”); Swiffer gevonden .
Odijks wereldnieuws verdreef Griekse schulden, Italiaanse en Spaanse tekorten, Syrische toestanden en de Vierdaagse van Nijmegen (beursperikelen waren en nog niet) bijkans van de voorpagina. Waar een klein dorp groot in kan zijn…
