Bijdrage SGP raadsvergadering inzake huisvesting statushouders
1) De SGP hecht sterk aan integratie van nieuwe Nederlanders. Wil je een kans krijgen in Nederland, moet je integreren. Dat is een forse opgave. Wij zitten niet te wachten op het creëren van een nieuwe onderlaag in de samenleving. Het beleidskader zet op veel zaken in, maar is het ook genoeg? Begeleiders van statushouders en het onderwijs krijgen het zwaar. De afgelopen jaren zijn de slagingspercentages voor Inburgeringsexamens laag geweest. Wij vragen het College dit nauwgezet te monitoren.
2) Ook als het gaat om waarden en normen hebben wij zorgen. Wij moeten niet zomaar verwachten dat al de statushouders de Nederlandse waarden en normen en onze rechtsstaat omarmen. Ons uitgangspunt is dat de nieuwe Nederlanders ook plichten hebben op dit punt. Op dit moment vinden wij dat het beleidskader hier voldoende op inzet, o.a. door de inzet van de maatschappelijke organisaties in Houten.
3) Werk is de sleutel tot integratie. Wij zouden daarom graag zien dat statushouders vooraf al gescreend worden op mogelijkheden vanuit bijvoorbeeld vooropleiding en werkgelegenheid in onze regio. Er wordt op al in enkele gemeenten geëxperimenteerd met deze screening. Graag zouden wij dat ook in Houten zien, met betrokkenheid van bedrijven. En kan de wethouder aangeven hoe de stand van zaken is van de inzet van de gemeente om te kijken of de mensen die bij ons in de noodopvang hebben gezeten als statushouder naar Houten kunnen komen?
4) Mijn vierde punt. Wij hebben vrijwilligers gesproken die 1,5 dag per week tot zelfs wel 20 uur per week besteden aan de begeleiding van nieuwe Nederlanders. Dat is veel. De plannen om 200 asielzoekers op te vangen vraagt om een forse toename van het aantal vrijwilligers die bereid zijn veel tijd te geven. Dat terwijl wij in het kader van de decentralisaties en bezuinigingen ook al meer van de bevolking verwachten. Een vertegenwoordiger van het Wereldhuis zei tegen mij, het hele voorliggende plan staat of valt bij het mobiliseren van vrijwilligers. Maar de gemeente kan mensen niet dwingen vrijwilligerswerk te doen. Maar waar wij wel een rol in kunnen spelen is het waarborgen van een juiste infrastructuur. De vrijwilligers die statushouders begeleiders gaven ook aan dat het heel belangrijk is om goede professionele begeleiding beschikbaar te hebben om op terug te vallen. Dat kost geld. Wij vragen het College de werkdruk en facilitering van de vrijwilligers goed te monitoren of laten monitoren, zodat wij tijdig kunnen bijsturen.
5) Als laatste wil ik nog een opmerking over maken voor na 2016. Wij vinden het anticiperen op de opname van 200 asielzoekers in 2016 goed. Wij denken dat wij een verantwoordelijkheid hebben om mensen in een welvarende gemeente op te vangen en wij geloven dat wij die 200 mensen kunnen opvangen. Maar dat betekent niet dat nu al over volgend jaar zeggen, bereid maar voor op weer zo’n groep of een grotere groep. Wij zullen dan moeten kijken wat de taakstelling is en of onze gemeenschap met de inzet van de vrijwilligers de begeleiding aan kunnen en of ons onderwijs deze toestroom aankan. Voor de SGP gaat de hulp aan naasten in nood en de integratie hand in hand. Dat bepaalt voor ons het aantal mensen dat wij kunnen en willen opnemen in onze gemeenschap.
Pascal Ooms