Column: Cellen in Houten

 In Columns

Het is weer zover. Ons gedoogland heeft weer eens een tekort aan cellen. Het is zo ongeveer de “chronische ziekte” van ons poldermodel. Elke keer opnieuw duiken er berichten op dat ons land een tekort aan cellen heeft en bijna even zoveel keren ontstaat de discussie om meer criminelen in één cel te stoppen. In de zorgsector zien we een meervoudige bemensing op één afdeling zonder dat er sprake is van gewenste privacy. In de cel zit men, los van allerhande luxe faciliteiten, doorgaans alleen.

Zo werkt dat in ons óóóh zo leefbare Nederland. Al met al gebeurde er bar weinig aan meervoudige bewoning van één cel. Zo ploeteren wij voort in het moeras van de paarse polder. Drugssmokkelaars (en het achterliggende criminele circuit), zo konden wij de afgelopen weken vernemen, doen graag Schiphol aan vanwege het imago van tolerante vrijstaat. Een kilo drugs is eigenlijk zonder veel oponthoud en risico tussen de poortjes van de Marechaussee te verslepen. Een ander mogelijkheid is, zij het met wat meer risico omdat het wat zwaar op de maag ligt, het spul te vervoeren met inzet van de zogenaamde bolletjesslikkers.

Justitie laat nu vanwege het cellentekort de criminelen maar lopen en zend hen met een even hartelijke als welgemeende wens “tot ziens” heen met een dagvaarding. Maanden later krijgt de betreffende smokkelaar, als er weer eens een celletje leeg komt, een oproep om voor de rechter te verschijnen. En gek hè, de vogel is dan al gevlogen. De ontnuchterende conclusie van onze bewakers van het recht luidt even simpel als bizar: laat ze lopen want hierdoor wordt de druk op de huizen van bewaring enigszins verlicht. Nog even en crimineel Nederland moet, evenals wij bij het Postkantoor, een nummertje trekken om een plek in de nor te veroveren. Uit het huis van bewaring komen is niet zo’n probleem. Bij goed gedrag zelfs een paar jaar eerder. Maar om er in te komen, da’s altijd lastig. En tot overmaat van ramp blijkt “het probleem” pas over een jaar of drie opgelost te kunnen worden, dat hebben dure consultancybureaus geanalyseerd althans. Onze Justitieminister die samen met de minister van Binnenlandse Zaken net klaar is met het tellen van het aantal politieagenten (men wist immers niet hoeveel er op de loonlijst stonden) zet nu alles op alles om te redden wat er te redden valt. Er zijn immers straks verkiezingen.

Welaan, ik stel voor dat Houten de minister een handje gaat helpen. Als bijdrage aan het opsluiten van allerlei gespuis stellen wij de Houtense cellen van ons politiebureau beschikbaar. Immers, die staan eigenlijk altijd leeg omdat men in onze politieregio gewend is om misdadigers in Nieuwegein op te sluiten. Het bureau in Nieuwegein kent namelijk een openingstijd van 24 uur, inclusief verzorging. Ik schat in dat we met een beetje inschikken een flinke bijdrage kunnen leveren aan het cellentekort, eventueel aangevuld met getraliede portocabines op de binnenplaats van ons bureau. De voedselverstrekking kunnen we verzorgen vanuit het belendende bedrijfsrestaurant van het gemeentehuis. Er blijven altijd wel bolletjes (nee.., ándere bolletjes!) en plakken salami over. Toegegeven, er moeten er tijdelijk wat meer in 1 cel, maar dat is altijd nog beter dan met een dagvaarding wegsturen zonder dat we ze ooit terugzien. Dan kunnen we tegelijkertijd, en dat mag ook wel gelet op de omvang van ons dorp, ons politiebureau 24 uur per dag openstellen voor het publiek, dat een gestolen laptop en portemonnee of een verloren mobieltje wil melden.

Gijs van Leeuwen

Aanbevolen

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Start met typen en druk daarna op enter