Column: De krant bij de kapper
Het was de laatste keer dit jaar dat ik een bezoek bracht aan onze barbiers aan de Vlierweg. Ik kom er graag. Immers, we nemen steevast de lokale dorpsroddels door, zij ordenen mijn haardos en ik blader door de leesportefeuilles en de Telegraaf (ik lees ze thuis niet) die mij op de hoogte stellen van de landelijke roddels. Dit laatste doe ik om de temperatuur van het Hollandse badwater qua normen en waarden te meten. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar steeds weer moet ik constateren dat het er wat dat betreft niet op vooruit gaat in ons vaderland. In de wakkerste krant van dit land las ik een bericht over vreemdgaan danwel overspel. Sociologe Iteke Weeda betoogde dat ‘vreemdgaan’ maar een raar woord is. Iteke noemt het liever ‘liefde in meervoud’.
Dat klinkt vrouwelijker en vriendelijker. Overspel verbergen achter de verholen term ‘liefde in meervoud’. Hoe maf kan het zijn. Alsof je tijdens het prakken van je aardappels kunt mededelen: “Zeg lief ik heb vandaag last gehad van liefde in meervoud”. Eveneens bleek uit het bericht dat het een steeds meer geaccepteerd verschijnsel is: overspel. Een verwerpelijke ‘moet kunnen’ mentaliteit maakt zich van ons meester. Overigens is het een trend om verhullend taalgebruik te bezigen. Zo las ik ook dat werklozen nu worden aangeduid als ‘niet werkende werkzoekende’. En de door Wilders aangeduide criminele Marokkaanse straatterroristen heten nu ‘medelanders’.
In diezelfde krant, stukgelezen door wachtende voorgangers, kon ik ook kennisnemen van een Houtens nieuwtje: het vervolgverhaal van het regionale kampioenschap caravanslepen. Het journaille hield ons immers dagelijks op de hoogte van de wegsleeproute van de vorig jaar uit zijn huis gezette Nicolich uit Houten. Onze burgervader sprak duidelijke taal in een ‘read my lips’ briefje richting de burgers in met name de wijk de Mossen: “Nicolich komt niet meer terug”. En inderdaad hebben we sindsdien niets meer vernomen.
Achteromkijkend in dit jaar was dit 1 van de drie berichten, naast het “Station op wielen” waarmee wij Houten in 2007 landelijk op de kaart hebben gezet. De derde werd ook in ons aller Groentje vermeld. De Houtense bakker Van Schalkwijk (voorheen Bom) bakte (wederom) de lekkerste banketstaaf van Nederland. Hij kreeg een acht komma drie. De hoogste score. Dit vanwege een perfecte vorm, korst, vulling en smaak. De nummer 1 van Nederland. Waar Houten al niet groot in kan zijn.
Welaan, we hebben Houten en omgeving dit jaar weer de revue mogen laten passeren. Wat zal 2008 ons brengen? Toch een aansluiting op de A12? De eerste Castellum paal? Minder overlast? Wat zeker is:
Uren, dagen, maanden, jaren,
vliegen als een schaduw heen.
Ach, wij vinden waar wij staren,
niets bestendigs hier beneên!
Ik wens u gezegende kerstdagen en een voorspoedig 2008.