Column: Oren kapot..?
Hoe groot kan een kloof zijn? Een kloof tussen kiezer en gekozene welteverstaan. Dat bleek uit ‘ons’ referendum, dat inmiddels door de Belgen (sic) is becommentarieerd. Ik maak deel uit van een partij die tegen stemde en als burger was ik ook al niet voor, maar daar gaat het mij nu niet om. Meer dan 80 % van de politici was vóór de grondwet en 62 % van de bevolking die opkwam was tegen. Vooral binnen de PvdA-gelederen was het contrast tussen de boodschap van Kok, Bos, en zomeer versus de kiezers erg groot. Dan mis je op dit punt fors de aansluiting met je achterban. Kan gebeuren, “foutje bedankt!” zou je denken.
Maar nog geen kwartier nadat ik samen met de even gezellige als politiek veelkleurige leden van het stembureau de zaak om negen uur had afgesloten hoorde ik premier Balkenende, en later met hem de fractievoorzitters van de grootste politieke partijen, invulling geven aan het “nee” van de meeste Nederlanders. Toen viel ik van mijn stoel. Nog maar even geleden krijgt men een dreun van de kiezer of men doet alweer aan inlegkunde. Het “nee” zou zijn gekomen omdat het voor ons Nederlanders allemaal te snel ging, we betaalden teveel aan de EU en kregen er te weinig voor terug, de euro zit ons nog dwars, etc, etc. Men is dus weer eens wijzer dan de kiezer zelf. Men zal plaatsvervangend wel even de reden van het “nee” geven. Allemaal inlegkunde. Immers er werd alleen maar een vraag gesteld over de grondwet, voor of tegen. Maar, veel politici leiden aan hetzelfde virus: Eigen inlegkunde. Wij weten wel wat goed voor u is. Zonder de kiezer te bevragen. Immers, had je het de kiezer eerder gevraagd dan had je kunnen weten dat het met die grondwet niet echt wat zou worden. “Een overwinning voor de democratie” zo riep een andere verdwaalde politicus. Ammehoela geachte politiek, u hebt niet geluisterd. “Oren kapot” zou mijn dochter zeggen. En inderdaad, als politici zo slecht blijven luisteren is een referendum een goed middel, hoewel ik vind dat politici er horen te zitten voor de burger. En, goede politici weten wat er onder de bevolking leeft. Daar wordt een politicus ook voor betaald. De burger geeft hem of haar al dan niet zijn of haar steun en wil niet bij elk dossier naar de stembus worden geroepen. Daarvoor wordt die stem ook aan je gegeven. Met referenda creëer je luie politici die vanuit hun stoel uitvoering geven aan een ja of nee. Politici moeten weer het veld in.
Welaan, zo langzamerhand komen er weer plaatselijke verkiezingen aan. Politici krijgen dan van nature een drang om u vooral te laten weten dat er naar u wordt geluisterd. Herhaalde beloftes zullen fraai gebonden verkiezingsprogramma’s vullen. Stem op alle partijen en u leeft in een Houten dat u niet meer herkent: u staat niet meer in de file, kunt naar de kapper in het Castellum, de straatverbruining is voorgoed verleden tijd en de brommercoureur heeft inmiddels de fiets gepakt. Het is straks aan u om aan te geven of politici in Houten ook iets leren van (de uitslag) van het gehouden referendum. Toch voorspel ik u alvast (ook ik doe aan voorspellende inlegkunde): wat wordt het na maart 2006 toch mooi in Houten… Op papier dan.
