Column: Politieke idols…
Wanneer je regelmatig buiten komt, de krant leest, je buurman/vrouw spreekt, de kapper bezoekt en een visje haalt bij Jan Schaap dan moet je heel wat meemaken in dit land. Ik bedoel dan niet de kwaliteit van de vis of zo, nee, wat je in je omgeving hoort. Waar u en ik van wakker liggen, zeg maar. Ik noem u een aantal voorvallen op een rijtje. Een crimineel krijgt in dit land de mogelijkheid om van zijn gestolen waar geen afstand te hoeven doen. Kortom, je steelt iets, je wordt opgepakt, vervolgens vrijgelaten, omdat er geen cellen voorhanden zijn en je mag je gestolen waar houden (sic). Stel nu dat er toch een crimineel de pech heeft dat hij wordt vastgezet. Dan kan hij mogelijk betrokken raken bij de proef voor meermensdetentie, wat zoveel wil zeggen als meer mensen in 1 cel. Dat gaat uiteraard zomaar niet in dit land, daarvoor moeten eerst rapporten worden geschreven (uiteraard door een ingehuurd adviesbureau van enige naam). Vervolgens moet er een proef worden gehouden, geëvalueerd enz, enz. Kortom een proces van jaren, in deze tijd gesproken, met een looptijd van minimaal een kabinet of drie. De proef heeft uiteraard nogal wat gevolgen voor de inrichting van de celruimte. Even onmisbaar als verklaarbaar is natuurlijk de toevoeging van een extra bed, in dit geval een stapelbed. Verder worden er toilettechnisch wat aanpassingen verricht. Maar er is meer; er komen ook 2 TV’s met ieder een koptelefoon en last but not least ieder een eigen leeslampje zodat de één kan ‘maffen’ en de ander zijn boek: “Hoe word ik miljonair” kan uitlezen. In de zorgsector zou men er jaloers op kunnen worden.
Een ander bericht dat langskwam was van het Oranje Nassau College in Zoetermeer, dat besloot om toch maar niet te beginnen met het opnemen van schietles als extern keuzevak. Dit werd eerder aangeboden in het kader van de sportfaciliteiten. Waarschijnlijk opgezet in het licht van ‘jong geleerd oud gedaan’. Want als je toch ergens een keer in je leven gaat schieten, doe het dan zo zuiver mogelijk. Waarom de school er uiteindelijk van afzag werd niet vermeld. Overigens is het bijna gewoon geworden in dit land dat afrekeningen op klaarlichte dag worden voltrokken. Rivaliserende maffiosi schieten elkaar overhoop en de politie vinkt op een kennelijk circulerend dodenlijstje de namen af, zonder verder deze openbare executies te kunnen stoppen.
Wonderlijk land dat Nederland. En in dat land werd u in één jaar tijd zo’n vier keer opgeroepen om uw stem uit te brengen. Nieuwe en oude politiek, alles was mogelijk. Tsjakka’s , Winnie’s en zelfs een provinciaaltje met het motto: “Een gratis computer voor iedereen”, deden mee of wilden meedoen. Deze laatste voldeed niet aan alle criteria en werd van de kieslijst afgevoerd. Utregts Glorie trok zelf de stekker er uit en deed uiteindelijk niet mee. Politiek werd zo door politici zelf verheven tot het consumeren van amusement. Is het geen wonder dat met de laatste verkiezingen maar net de helft van Nederland naar de stembus kwam. Qua populariteit hebben de politieke verkiezingen het afgelegd tegen de verkiezingen van een Idol. Het steeds teruglopend aantal verkiezingsaffiches voor de ramen werd dit keer ruimschoots goedgemaakt door de posters van Jim en Jamaï. Om in es-em-es vakjargon te formuleren: u kon vanuit uw stoel ff sms& naar de Idol van uw voorkeur. Gaan we daar met de politieke verkiezingen ook naar toe? Nog erger maakt de hogere overheid in Den Haag het nog door, om maar lokaal te blijven, gemaakte afspraken over viersporigheid van onze Houtense treinverbindingen met een pennenstreep van LPF-minister de Boer van tafel te vegen. De betrouwbaarheid van de overheid staat op het spel. Hoe kun je van de burgers vragen afspraken na te komen en ze zelf aan de laars lappen? Politiek is geen amusement, maar een serieuze taak om land en volk te leiden. Zouden politici de brief van de apostel Paulus aan de Romeinen, wel eens lezen?
