Column: Wafels voor het goede doel…
Al dan niet kerkelijk gelieerde jaarmarkten, bazaars, kersenfestivals, enzomeer tekenen in deze periode ons dorp en omgeving. Het zijn evenementen die ik altijd wel de moeite waard vind om te bezoeken. Je spreekt er nog eens iemand en het is er doorgaans gezellig. Bovendien is het, zo voor de vakantie, ideaal om de zolderkamer nog weer eens uit te kammen en de ongebruikte goederen voor zo’n jaarmarkt aan te bieden. Want hoe gaat dat? De tummy tub (is gelijk aan: babybadje), de oude keukenstoelen en het in het kerstpakket ontvangen, maar ongebruikt gebleven barbecuesetje, kom je steeds weer tegen. Op een gegeven moment, en niemand weet waarom dat moment er opeens is, moet die handel de deur uit. Want het staat in de weg. Dat doet het al jaren, maar enfin. En zo kom je je eigen handel weer op de markt tegen.
Vorige maand was ik nog in Schalkwijk. Zoals altijd staat er een eindeloze rij voor de wafelbakkers. Waar je ook komt, wafelbakk(st)ers hebben altijd werk. En wat is het eigenlijk, zo’n wafel? Zo dik als een dinsdagochtendkrant, je neemt een hap (suiker) en je hebt bijna niks. Desalniettemin; afname is verzekerd. Meestal vier voor vijf euro of daaromtrent. In Schalkwijk kon je het traditioneel geworden schaap weer winnen door voor 1 euro een vakje te vullen met je naam. Bij gebrek aan een stukje gras kon je het schaap inwisselen voor 100 euro. De inkomsten waren vanzelfsprekend ruim dubbel zo groot. Ook de frikandellenkoning was weer paraat en bakte ze weer bruin. Scheutig met mayonaise daar in Schalkwijk. Even verderop kon je met een kogelbuks de roos proberen te benaderen (1 euro, drie keer schieten). Sommigen bleken de neergezette borden nog niet eens te kunnen raken. Kogels sloegen in, in de belendende consistoriekamer. Een bekende Schalkwijker werd, aangemoedigd door de ingehuurde opperspreekstalmeester, voor 210 euro geheel van baard en hoofdhaar ontdaan. Ter plekke kaalgeschoren door de frikandellenkoning. Zo gaat dat daar in Schalkwijk: boter bij de vis. Met het rad van avontuur (nummerrrrrrrrrr 116, rrrrrrt, nummerrrrrrrrrrrr 4) was weer van alles te ‘winnen’. Van kerstmannetjes (wat moet je er mee bij dertig graden..?) tot krentenbrood van bakker Bos. En iedereen maar turen op zijn bonnetjes. De net bevestigde dominee sloeg het schouwspel met een glimlach gade. Kogelschieten op zijn kerk, junkfood snaaien en 100 meter paardrijden voor het goede doel. Om met onze Houtense D66 voorman te spreken, het was geen samenleving maar samenbeleving. En zo was het. Edoch de regelgeving zet onze evenementen onder druk. De leges en de regels (wat vooral niet mag, maar ook wat moet) maken het organiseren van een evenement vaak tot een dramatische klus. Maar wees gerust, sinds kort hebben wij een heuse wethouder “ontbureaucratisering en deregulering” (sorry zo heet ‘ie echt) die gehakt wil maken van al die overbodige en vaak tegenstrijdige regelgeving. We scheren hem … als ‘t ie het niet doet. Dus houdt moed…
